As xoias ocultas do cinema portugués por Rita Azevedo Gomes

Rita Azevedo Gomes proponnos un itinerario máis ca suxestivo polo cinema portugués a través de xoias ocultas ou esquecidas especialmente importantes para a directora d'A Portuguesa que, lembremos, é programadora da Cinemateca Portuguesa.
 

Rita Azevedo Gomes

  • Vai e Vem (João César Monteiro, 2003)

  • A Pousada das Chagas (Paulo Rocha, 1972)

  • Agosto (Jorge Silva Melo, 1988)

  • Ruínas (Manuel Mozos, 2009)

  • Wolfram, a Saliva do Lobo (Joana Torgal / Rodolfo Pimenta, 2010)

  • Uma Rapariga no Verão (Victor Gonçalves, 1986)

  • Tarde Demais (José Nascimento, 2010)

  • Trás-os-Montes (António Reis / Margarida Cordeiro, 1976)

  • O Bobo (José Álvaro Morais, 1987)

  • Visita ou Memórias e Confissões (Manoel de Oliveira, 1982)

  • Soulier de Satin (Manoel de Oliveira, 1985)

  • O Construtor de Anjos (Luís Noronha da Costa, 1978)

Outras novas

  • Agora, Abrir puertas y ventanas revélase como algo aínda máis significativo que no momento da súa estrea mundial: película intimista pero non pechada sobre si mesma, tráta á vez da culminación dun certo novo cinema arxentino —con todos os matices e diferenzas, o que vai de Lisandro Alonso a Matías Piñeiro, de Lucrecia Martel a Celina Murga— e da súa apertura cara a outros horizontes.

Utilizamos cookies para mellorar os nosos servizos. Se continúas navegando, consideramos que aceptas o seu uso.

OK