-
Viaggio in Italia e Stromboli de Roberto Rossellini. A intensidade da emoción, o sentirse estraño, a busca, o non dito, a soidade.
-
Au Hasard Balthazar de Robert Bresson. O xesto, as mans, as miradas.
- A filmografía de Hou Hsiao-Hsien e en especial Un verano en casa del abuelo, El polvo del viento, Millenium Mambo. O transcorrer da vida, as relacións, a familia, o estar perdido, a luz, os movementos e o seu tempo, o uso das atmosferas cromáticas.
- Moe no Suzaku e Shara de Naomi Kawase. O campo, os avós, o tratamento da luz.
-
Primavera tardía e Cuentos de Tokio de Yasujiro Ozu. As atmosferas, a vida cotiá, os xestos, as relacións familiares, o dó, o mundo e as emocións.
- Finales de agosto, principios de septiembre de Olivier Assayas. Esa cámara viva, física, que se move ao ritmo das emocións dos personaxes.
-
I findazati e Il posto de Ermmano Olmi. O traballo cos actores, coa realidade, esa fronteira entre el relato e o que trascende o relato, o retrato do día a día.
-
M/Other de Nobuhiro Suwa.
-
Vittorio de Seta e os xestos.
-
Raymond Depardon e os rostros.
-
Nicolas Philibert , Être et avoir e as árbores.
-
Joris Ivens e o vento.
-
Claire Denis e o seu cinema táctil.
-
Philipp Garrel, a luz e os rostros.
Os filmes que inspiraron «Con el viento»
Meritxell Colell proponnos unha escolla comentada daquelas obras e cineastas que foron claves no proceso creativo de Con el viento.
